ΤΡΟΒΑΤΟ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 

''ΤΟ ΤΡΟΒΑΤΟ ΑΓΡΑΦΩΝ''

Γράφει ο Λάμπρος Βας.Γεωργίου

 Τ. Πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

 Στους άγριους και ταραγμένους καιρούς μας ξένα πρότυπα ζωής κατακλύζουν τον τόπο και αφαιρούν στοιχεία από το χαρακτήρα μας, σε μια προσπάθεια αλλοίωσης της υπερατομικής μας συνείδησης και αποκοπής από τις ρίζες.

Επιτακτική, επομένως, προβάλλεται στις μέρες μας η ανάγκη και βαρύ το χρέος να διατηρηθούν ανόθευτες οι πατρογονικές μας καταβολές.

Η συγγραφή ενός βιβλίου σήμερα με αναφορές σε ιστορικές και παραδοσιακές αρχές και αξίες που διαχρονικά στήριξαν την πατρίδα στις θύελλες και καταιγίδες της διαδρομής της έχει ιδιαίτερη αξία.

Ο Παναγιώτης Σαλαγιάννης, ένας εξαίρετος φιλόλογος και άριστος του λόγου τεχνίτης κυκλοφόρησε ένα ακόμη βιβλίο με τίτλο «Το Τροβάτο Αγράφων». 

Το περιεχόμενο του έχει σχέση με μια περιοχή η οποία είναι φορτωμένη με ιστορικές μνήμες και σφιχτοδεμένη με την ελληνική παράδοση.

Στάθηκε δε ολόρθη στο πέρασμα του χρόνου με ανόθευτο το ελληνικό χρώμα, αγκαλιάζοντας όλες τις μορφές της ελληνικής ζωής, όπως εκδηλώνεται και εκφράζεται τόσο στη γλώσσα, όσο και στο τραγούδι, στο πανηγύρι, στη χαρά, στο θρησκευτικό βίωμα.

Το βιβλίο είναι πυκνογραμμένο και πολυσέλιδο με όλες τις αρετές και τους κανόνες μιας επιστημονικής εργασίας. 

Καρπός υπομονής, επιμονής και θέλησης, πραγματικός μόχθος ζωής.

Ο συγγραφέας δεμένος με τον τόπο που γεννήθηκε και έζησε τα παιδικά του χρόνια, έκανε ένα ταξίδι στο χρόνο και στο χώρο και με καθαρή ματιά, συγκέντρωσε και κατέγραψε πολύτιμα στοιχεία που αφορούν στην ιστορία του Τροβάτου.

Στα πλούσια και ενδιαφέροντα κεφάλαια στα οποία κατέταξε την ύλη του, ανάμεσα στα άλλα αναφέρονται: 

-Η ιστορική πορεία του χωριού, 

-τα ήθη και τα έθιμα, 

-η οικονομική και πνευματική του ανάπτυξη, 

-οι προσωπικότητες του κατά την τουρκοκρατία, 

-οι Σαρακατσάνοι, 

-τα μνημεία, 

-οι εκκλησιές και τα μοναστήρια με τις έξοχες τοιχογραφίες και τα θαυμάσια τέμπλα. 

Αναφέρει το σημαντικό έργο που επετέλεσε το Μοναστήρι της Παναγίας με τον Ευγένιο Γιαννούλη τον Αιτωλό να σπουδάζει τα πρώτα ιερά γράμματα κοντά στον από το Τροβάτο ιερομόναχο Αντώνιο και τα οποία σηματοδότησαν την κατοπινή του πορεία και εξέλιξη.

Συνεχίζει με το γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής και κλείνει με συλλογή δημοτικών τραγουδιών, που διέσωσε η προφορική παράδοση και εκφράζουν την ψυχή του λαού μας.

Γόνος Σαρακατσάνικης οικογένειας που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία ο συγγραφέας, περιγράφει με καταπληκτική και ζωντανή λεπτομέρεια και ενάργεια, αυθεντικές ιστορίες από τη σκληρή, μονότονη και χωρίς τα στοιχειώδη μέσα διαβίωσης ζωή των κτηνοτρόφων της περιοχής με μόνη εξαίρεση την απόλαυση της γεμάτης μαγεία φύσης

Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι:

Ποιητές και λογοτέχνες συναγωνίζονται ποιος θα τραγουδήσει καλύτερα τη ζωή του βουνού και της στάνης και μέσα από τις γραμμές και τους στίχους της ελληνικής ανθολογίας ξεπροβάλλουν χοροί, τραγούδια, φλογέρες, ξεφάντωμα, μια ζωή γιομάτη ποίηση και ρομαντισμό.

Ο Παναγιώτης Σαλαγιάννης ξεφεύγει από τον κόσμο της φαντασίας και της σκοπιμότητας, σκύβει και πατάει στο κατώφλι της αλήθειας αντικρίζοντας και την άλλη όψη της ζωής.

Βλέπει να ξεπροβάλλει μπροστά του μια άλλη τελείως διαφορετική εικόνα, που σαρώνει αμείλικτα με το διάβα της τη φαντασία.

Κρατάει τις μνήμες των παιδικών του χρόνων ξάγρυπνες μέσα του και τις μεταφέρει στο σήμερα, μ' ένα σοβαρό, υπεύθυνο και ορθό λόγο, όπως τις βίωσε ο ίδιος.

Περιγραφές όπως αυτές του φθινοπωρινού ταξιδιού των κτηνοτρόφων στα χειμαδιά, κάτω από άγριες πολλές φορές καιρικές συνθήκες και αβάσταχτης ταλαιπωρίας, καθώς και η διαβίωση στις πρόχειρες και αυτοσχέδιες καλύβες του κάμπου είναι συναρπαστικές και μας μεταφέρουν στα περασμένα.

Δεν παραλείπει να τραγουδήσει ο συγγραφέας και την όμορφη ζωή στα βουνά και τις μαγευτικές πλαγιές του Ντεληδήμου και της Τσουκασιάκας.

Το βιβλίο του Παναγιώτη Σαλαγιάννη διαβάζεται ευχάριστα. 

Είναι γραμμένο με μεράκι και σε γλώσσα γλαφυρή και ρέουσα. 

Κρατάει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή ως το τέλος. 

Προσφέρει άριστη πατριδογνωστική ύλη, ιδιαίτερα στους νέους να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το Τροβάτο.

Είναι ένα βιβλίο που ξεχειλίζει η αγάπη και ο θαυμασμός για το Τροβάτο και τους ανθρώπους του.

Συγχαίρω τον αγαπητό φίλο Παναγιώτη Σαλαγιάννη για την πνευματική του προσφορά στη γενέθλια γη, εκεί που αντικρίσαμε το πρώτο φως του ήλιου και του εύχομαι το πολυτιμότερο. 

«Την καλή υγεία»       για συνέχιση του δημιουργικού του έργου.