ΤΡΟΒΑΤΟ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΤΟΤΕ..ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ       (Γράφει ο Τσεργογιάννης Θεόδωρος Συν/χος Δάσκαλος)

Πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς .Τέτοιες ημέρες ο νους μου, γυρίζει στα περασμένα χρόνια. Τότε όπου τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά , ήταν μια μεγάλη  προσδοκία. Τότε όπου τα κάλαντα, ήταν η προσμονή και η χαρά των παιδιών , γιατί θα φορούσαν κάτι καινούργιο και ίσως χαιρόταν κάποιο χριστουγεννιάτικο δώρο...

...Να χαρούν κάποια καλούδια…κανένα πορτοκάλι σταφίδες,ξηρά σύκα,καραμέλες….Καλούδια ασήμαντα για σήμερα στον καταναλωτικό μας, ευδαιμονισμό...
Τότε που δεν υπήρχαν τα σημερινά μελομακάρονα , ή το πρόβλημα αν η γαλοπούλα γινόταν γεμιστή  με κάστανα, έφτανε το χοιρινό κρέας και τα λουκάνικα που ψήνονταν στα τζάκια  των σπιτιών, και η μυρουδιά θύμιζε Χριστουγεννιάτικες ημέρες. 

Έφτανε να είχε το σπίτι ψωμί. 

Τότε που ήταν φτωχικά τα πράγματα, τα ζέσταινε όμως η αγάπη. 

Όλα τα σπίτια γεμάτα. Οι δουλειές των γυναικών ατελείωτες . 

Να ασβεστώσουν, να πλύνουν να καθαρίσουν και πάνω από όλα να φροντίσουν για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. 

Δεν ξεχνούσαν να φτιάξουν το «ΠΕΤΡΑΤΟ» γλυκό απαραίτητο και αγαπητό από όλους.

Όλο το χωριό σε κίνηση. 

Ο παπά Πέτρος θα χτυπούσε την καμπάνα (ξημερώνονταν ) για να αρχίσει τον Όρθρο. 

Η Εκκλησία γεμάτη.  Ατμόσφαιρα κατάνυξης και προσευχής. 

Τα παιδιά φέρνανε γύρο στο χωριό. Τα κάλαντα έδιναν ξεχωριστό τόνο στην ατμόσφαιρα του χωριού, που όσο μπορούσε να φαίνεται γιορτινή, με τα αυτοσχέδια στολίδια , που στόλιζαν τα παράθυρα κάποιων σπιτιών.   

 Άγιες ημέρες.  Άγιες νύχτες! Άγιες μνήμες! Άγιες θύμισες!  

 Κρεμασμένες στης ψυχής το εικονοστάσι, άφθαρτες, δεν παλιώνουν δεν ξεθωριάζουν. 

Αναμνήσεις που σε γαληνεύουν. Αναμνήσεις που γλυκαίνουν τη ζωή. 

Υπήρχαν και άνθρωποι….. ιδιότροποι. Δεν άνοιγαν την πόρτα στα παιδιά για να πούνε τα κάλαντα. 

Τότε τα παιδιά τους τραγουδούσαν…… "Βγείτε φίδια και γκοστερίτσιες να φάτε τον……. νοικοκύρη. Ξύδι στο βάενι ( βαρέλι ) του …. πορδή …. Στο κολοκύθι του". Δηλαδή καταριόταν το κρασί του να γίνει ξύδι και τα κολοκύθια του…που το χειμώνα προοριζόταν για πίτες με φύλλα με τυρί ή ζάχαρη να σαπίσουν… Οι άνδρες στο μαγαζί ή στα σπίτια …έπαιζαν χαρτιά το λεγόμενο  31 αντί για μάρκες  χρησιμοποιούσαν  φασόλια μεγάλα ( γίγαντες ) . 

Όταν ξημέρωνε βγαίναν κυνήγι. Έπρεπε να ματώσουν δηλαδή κάτι να χτυπήσουν …για να πάει καλά η χρονιά . 

Έτσι με αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς , οι άνθρωποι  τότε , μέσα από το συναίσθημα τους, με τη φωνή της καρδιάς, υποδέχονταν  πράγματι, την λαμπρή ανταύγεια του Θείου βρέφους, που ξεχείλιζε από το σπήλαιο της Βηθλεέμ στην ψυχή τους. 

Τα « σύμπαντα σήμερα Χαράς πληρούνται….» 

Αντίθετα με την σημερινή πραγματικότητα όπου από τις αρχές του μήνα Δεκεμβρίου αρχίζουν οι Δημοτικοί στολισμοί με τα θεόρατα δένδρα, με τις χιλιάδες λαμπιόνια, με τις διμοιρίες των απομυθοποιημένων …Άγιων Βασίληδων , τα βεγγαλικά , τις μουσικές και τις φτηνιάρες   …φάτνες στις πλατείες και τα πεζοδρόμια των πόλεων.. η  απληστία  του ματιού για το θέαμα !!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους με  αναμένο  τζάκι στις καρδιές μας. 

Καλή χρονιά με την εφημερίδα μας το  «ΝΟΣΤΑΛΓΟ»  να συνεχίζει έτσι  δυναμικά, δημιουργικά και αγωνιστικά την έκδοση του