ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
(Γράφει ο
Τσεργογιάννης Θεόδωρος Συχ/χος Δάσκαλος)
Πλησιάζει το Πάσχα.
Αυτές τις ημέρες , η ψυχή και ο νους
του ανθρώπου, καλείται ν΄αφήσει τα καθημερινά γήινα μονοπάτια και να ανηφορίσει
στην κορυφή του Γολγοθά.
Τέτοιες ημέρες τα βήματα μας φέρνουν στις καταστόλιστες
εκκλησίες για να συντροφέψουμε τον Θεάνθρωπο, στον ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά.
Η μεγάλη Εβδομάδα πάντα με συγκλονίζει.
Η Μεγάλη Πέμπτη τα Δώδεκα Ευαγγέλια, η
μυστηριακή ατμόσφαιρα του θείου δράματος, σε συνεπαίρνουν. Η κατανυκτική φωνή
του σεβάσμιου ιερέα που ψέλνει το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» η μυρωδιά του
θυμιατού, η στερέωση του Εσταυρωμένου στη μέση του ναού, το αγκάθινο στεφάνι
σε συγκλονίζουν.
Η Μεγάλη Παρασκευή, κορύφωση των συναισθημάτων. Ο λυπητερός
ήχος της καμπάνας, δίνει την δική του
παρουσία. Το στόλισμα του επιταφίου με λογής λογής αγριολούλουδα, το πέρασμα
κάτω από τον επιτάφιο, τα θυμάμαι με τρυφεράδα και συγκίνηση και μου χαρίζουν αλησμόνητες στιγμές.
«Η ζωή εν τάφω….»
«Άξιον εστί…..» «Αι γενεαί
Πάσα…» ακούγονται μέσα στη νύχτα,
συνοδεύουν το ανοιξιάτικο αεράκι και σε κάνουν να ανατριχιάζεις .
Πολλές απ' αυτές τις συγκλονιστικές σκηνές, του θείου
δράματος τις κρατάμε, ευτυχώς στα χωριά μας ακόμα μέχρι σήμερα και πρέπει να τις μεταδώσουμε
και στα παιδιά μας, για να μεταλάβουν και αυτά από την θεία συγκίνηση
Η ύπαιθρος χώρα τα χωριά μας είναι τα κύτταρα, όπου
άνθισε και διατηρήθηκε η εκκλησιαστική μας, παράδοση και αξίζει μεγαλύτερης
προσοχής από την πολιτεία και την εκκλησία.
Τώρα μεγάλοι και κουρασμένοι, αλλοιωμένοι από το χρόνο,
πασχίζουμε μνήμες παιδικές, να ξεδιαλύνουμε, κοντά στο αναλόγι ή σε κάποιο στασίδι της εκκλησίας και με
αδύναμη φωνή ψιθυρίζουμε «Ω γλυκύ μου έαρ…..»
Ο νους μου, ξεστρατίζει σε αλλοτινές εποχές, με φτηνά
ρούχα, τριμμένα παπούτσια, αλλά με
ξέγνοιαστο χαμόγελο και ζεστή καρδιά.
Με πόση νοσταλγία κάθε χρόνο ξαναγυρίζω
στα μονοπάτια αυτά της μνήμης που δεν σβήνουν δεν θολώνουν, δεν αλλοιώνονται
με το πέρασμα του χρόνου, δεν ξεστρατίζουν από την σκέψη μας.
Γλυκιές
αναμνήσεις που ελαφρώνουν το βάρος του
χρόνου, στα άσπρα μαλλιά, στα ρυτιδωμένα πρόσωπα, και το αδύναμο κορμί.
Αυτές τις άγιες ημέρες ζώντας το μέγα μυστήριο του
Σταυρού και της Ανάστασης, ας αντλήσουμε ελπίδα και δύναμη.
« Όλοι μικροί μεγάλοι ετοιμαστείτε…..»
«Ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες …….
Και φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη……
Πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι.
Με αυτούς τους στίχους ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος
Σολωμός, μας προτρέπει να γιορτάσουμε την Ανάσταση
Σε κάποιο απόμερο στασίδι της εκκλησίας, γονάτισε στο
Θείο νεκρό, ξεχνά έστω και για λίγο,
τον όποιο ……δικό σου, Γολγοθά και ψέλλισε…
«Ω γλυκύ μου έαρ……..»
Χρόνια Πολλά – Καλή Ανάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου