ΤΡΟΒΑΤΟ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

 «Τόσο μακριά, τόσο κοντά, τόσο Νοσταλγικά, μα τόσο Τροβατιανά»

Ποιός θα το περίμενε και ποιός άλλωστε θα το πίστευε ότι στον 21ο αιώνα με την μεγάλη και τεράστια πρόοδο της ανθρωπότητας, με όλες τις ευκολίες και ανέσεις που έχουμε σήμερα θα γυρίζαμε πάλι πίσω στα προηγούμενα και δύσκολα χρόνια, που οι παλαιότεροι θυμούνται γιατί τα πέρασαν και τα έζησαν...

...Ίσως τα τελευταία χρόνια, «τα χρόνια της ανάπτυξης» όπως θα λέγαμε, χάσαμε την πυξίδα μας, τα ήθη και έθιμά μας, αυτά με τα οποία μας μεγάλωσαν οι πρόγονοί μας, και υιοθετήσαμε έναν άλλο τρόπο ζωής, που σιγά-σιγά και χωρίς να το καταλάβουμε ξεφύγαμε απότην πορεία μας και αποξενωθήκαμε κλειστήκαμε ο καθένας μας στην δική του «εικονική πραγματικότητα».

 Σήμερα όμως βλέπουμε ότι, όλα αυτά ήταν ένα σχέδιο, μια απάτη όπου στόχο

και σκοπό είχαν να μας «εγκλωβίσουν» και να μας «υποδουλώσουν». Ακόμα και το κύτταρο της δημοκρατίας, όπως το αποκαλούμε, οι δήμοι, είναι σε αποσύνθεση, έχει περιέλθει σε τέλμα. 

Οι άνθρωποι που τους πλαισιώνουν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εργαστούν και ναπροσπαθήσουν να περισώσουν κάτι.

Αγαπητοί Τροβατιανοί, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, τα χρόνια που ζούμε αλλά και τα χρόνια που έρχονται,θα είναι πολύ δύσκολα και πρωτόγνωρα για όλους μας. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε,τόσο το καλύτερο για όλους μας. Πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα και απόψεις, να αλλάξουμε συνήθειες και τρόπο ζωής, μα κυρίως να προσπαθήσουμε να ξανασμίξουμε και να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, πιο ειλικρινά,πιο ανθρώπινα, όπως άλλωστε έκαναν και οι πρόγονοί μας.

Οι Σαρακατσάνοι ήταν ένας λαός που πέρασε πάρα πολλά γιατί ζούσαν νομαδικά, με βάση τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης στα βουνά. 

Αλλά αυτό που τους κρατούσε και ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που τους έκανε δυνατούς ώστε να αντέξουν στο διάβα των ετών, ήταν η συνύπαρξη του αλληλοσεβασμού και της βαθιάς χριστιανικής πίστης. 

Τούτο αποδεικνύεται από τις πολλές εκκλησίες και τα μοναστήρια, όπου υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Ήταν ενωμένοι, τηρούσαν τις παραδόσεις τα ήθη και έθιμά τους. 

Ας προσπαθήσουμε και εμείς να διδαχτούμε από την ιστορία μας.

Τελικά, τόσο νοσταλγικά; Ποιος τελικά είναι αυτός «Ο ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ»; 

Ποιες είναι οι σκέψεις του και τι πραγματικά «ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ»; 

Δύσκολη η ανάλυση, μα δυσκολότερη η ερμηνεία. 

Ο ανώνυμος-επώνυμος «ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ» της πατρίδας. Της ιδιαίτερης, της γενέτειρας πατρίδας του. Είναι αυτός που αναπολεί το παρελθόν, κοιτώντας το μέλλον, μα ζώντας στο παρόν. 

Είναι αυτός που θα ήθελε να βρίσκεται στον τόπο που γεννήθηκε, μα δεν μπορεί. Είναι αυτός που θα ήθελε να επιστρέψει στο χωριό του, αλλά δεν «του το επιτρέπουν». 

Είναι αυτός που δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με το χωριό του, επειδή δεν έχει την δυνατότητα να το πράξει. 

Είναι ο νέος που θα ήθελε να επισκεφθεί το χωριό των γονιών του. 

Είναι ο γονιός, όπου η δουλειά του, του επιτρέπει να μετακινηθεί. 

Είναι ο παππούς και η γιαγιά, όπου τα «χρόνια» έδωσαν άλλη όψη στο πρόσωπό τους. 

Όποιος και εάν είναι, μικρός ή μεγάλος, νέος ή μεσήλικας, θα πρέπει να σκέφτεται ότι υπάρχει το χωριό του. Θα πρέπει να συμμετέχει με όποιο τρόπο μπορεί. Όπου και εάν βρίσκεται. Στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.

 Ο καθένας από την σκοπιά του να δώσει κάθε πληροφορία στον συγχωριανό του για το συγκεκριμένο χωριό, το Τροβάτο. Το ορεινό χωριό των Αγράφων, χτισμένο στο βορειότερο άκρο της Ευρυτανίας. Γιατί πάντα να είμαστε «Νοσταλγοί»; 

Γιατί πάντα θα πρέπει να αναμοχλεύουμε τις εικόνες από το χωριό και να τις μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενεές;

Για να έχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα, θέλουμε τόσο ποσότητα, όσο και ποιότητα. Ποσότητα σκέψεων, ιστοριών, με άριστα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό είναι η νεολαία του χωριού μας. 

«Νέος θα πει να διορθώνεις τον κόσμο. Νέος θα πει να επιχειρείς να γκρεμίσεις τον κόσμο και να έχεις το θράσος να θες να οικοδομήσεις καινούριο, καλύτερο». 

Αυτές είναι μερικές απλές λέξεις του μεγάλου μας μυθιστοριογράφου, ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Ν. Καζαντζάκη για τους νέους και τις νέες, την νεολαία μας.

Μην διστάσετε να επιχειρείται παρεμβάσεις. Τόσο με τον γραπτό λόγο, όσο και με τον ηλεκτρονικό τύπο. Χαρά όλων μας ,είναι με την οξύτατη κριτική της, να μας δώσει ένα διαφορετικό στίγμα στα δρώμενα της Τροβατιανής κοινωνίας. Παρεμβάσεις, προτάσεις, παρατηρήσεις, σκέψεις, όπου θα επιχειρείται να οικοδομήσει το αύριο, με καλύτερους όρους.

Το έχουμε πει πολλές φορές και δεν θα κουραστούμε να το λέμε ότι οι Σύλλογοι είναι και θα είναι, οι ισχυροί συνδετικοί κρίκοι μεταξύ μας. 

Οι πολιτιστικοί σύλλογοι αποτελούν πραγματικούς πνευματικούς φάρους για τη χώρα, από τους οποίους επιτελείται σοβαρή και αθόρυβη εργασία με στόχους, ιδανικά και συνήθως κάτω από δύσκολες συνθήκες.   

Κύρια χαρακτηριστικά τους είναι:

α) Η εθελοντική βάση δουλειάς που αποτελεί το θεμέλιο ύπαρξης των συλλόγων.

β) Η δημοκρατική λειτουργία και διαδικασίες.

Το πανέμορφο χωριό μας, το Τροβάτο, μας περιμένει όλες τις εποχές, να το επισκεφτούμε για να μας χαρίσει την γαλήνη και ηρεμία που χρειαζόμαστε. Είναι το ησυχαστήριο, το φάρμακο που μας κάνει να ηρεμούμε και να παίρνουμε δύναμη είναι ένα φως στο τούνελ που τόσο πολύ το ακούμε αλλά δεν το βλέπουμε στις μέρες μας.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο τίτλος του κειμένου:

«…Τόσο μακριά, τόσο κοντά, τόσο Νοσταλγικά…, μα τόσο Τροβατιανά…»